Alleen dan in het Amerikaans-Engels, want wij vragen hier de weg aan Susan, in plaats van de Hollandse Saskia en de Belgische Lucy. Mijn ouders gaan me 'droppen'. Het had zomaar gekund dat ze me met de auto wegbrengen naar mijn kamer in (ik noem maar iets, lieve Tukkers) Groningen, maar in plaats daarvan heb ik gekozen voor een andere eindbestemming; eentje over de oceaan en ergens in the middle of nowhere, schijnt het.
De afgelopen dagen waren we dus in Chicago en omgeving, en na hier een geweldige tijd te hebben gehad, maken we wat extra kilometers om mij en al mijn spullen die ik denk nodig te hebben komend jaar, te kunnen verplaatsen naar mijn nieuwe woonplaats. Veel spullen hebben we hier en daar onderweg gehaald en ik word er meteen uitgepikt: "Let me guess... You are going to college." Bij The Container Store was dat blijkbaar overduidelijk door het kopen van een waszak, kleerhangers, hooks en andere, dergelijke dingen. Na een paar tussenstoppen, is de TomTom nu ingesteld op Galesburg, Illinois - Knox College it is! - en Susan wijst ons de weg. Niet dat Susan zo'n zware taak heeft, het is een lange weg rechtdoor over de snelweg. Vooral niet in slaap vallen, de chauffeur (mijn vader) wakker houden en genieten van het uitzicht... Het uitzicht van uitgestrekt, groen gras en maïsvelden.
De afgelopen dagen waren we dus in Chicago en omgeving, en na hier een geweldige tijd te hebben gehad, maken we wat extra kilometers om mij en al mijn spullen die ik denk nodig te hebben komend jaar, te kunnen verplaatsen naar mijn nieuwe woonplaats. Veel spullen hebben we hier en daar onderweg gehaald en ik word er meteen uitgepikt: "Let me guess... You are going to college." Bij The Container Store was dat blijkbaar overduidelijk door het kopen van een waszak, kleerhangers, hooks en andere, dergelijke dingen. Na een paar tussenstoppen, is de TomTom nu ingesteld op Galesburg, Illinois - Knox College it is! - en Susan wijst ons de weg. Niet dat Susan zo'n zware taak heeft, het is een lange weg rechtdoor over de snelweg. Vooral niet in slaap vallen, de chauffeur (mijn vader) wakker houden en genieten van het uitzicht... Het uitzicht van uitgestrekt, groen gras en maïsvelden.
We maken dus een ritje, aangezien het toch 'dichtbij' is. Zo dichtbij is het natuurlijk niet voor ons; de afstand Chicago-Galesburg is vrijwel even groot als de afstand Groningen-Maastricht. Mijn roommate zei bij deze openbaring: "Wow, Holland must not be that big then!" Klopt. Het is dus zo'n drie uur rijden, voordat ik ben waar ik al lang graag had willen zijn. Ik kan wel zeggen dat ik hier erg naar heb uitgekeken. Iets meer dan een jaar geleden startte ik de voorbereidingen en nu komt Knox steeds dichterbij - letterlijk. Spannend? Nee, maar ik heb er wel ongelooflijk veel zin in. Terwijl iedereen in Nederland de introductieweek al achter de rug heeft, begint die voor mij maandag, en dan pas mag ik mijn kamer in. Nog genoeg de tijd om de buurt te verkennen, dus.
En dan zal ik Susan ook nog even het woord geven in deze post: "After 115 miles, take the exit right." Bijna.
En dan zal ik Susan ook nog even het woord geven in deze post: "After 115 miles, take the exit right." Bijna.
haha leuk Oliv :)
BeantwoordenVerwijderen