Ik moet toegeven, het is een rare combinatie. Maar zo zal deze dag, dinsdag 10-23-2012 (meteen maar aanpassen aan de lokale datumnotatie), voor mij de boeken ingaan. Een tikkeltje dramatiek, maar dat houdt het leven (en deze blog) spannend, moet je maar bedenken. Ik verklaar me nader.
Elke dag gaat mijn wekker om zeven uur af, omdat mijn professor wiskunde het een leuk idee vond om zijn klas dit trimester om acht uur te laten beginnen. Niet alleen vanwege mijn nachtlenzen - die ik minstens zeven uur moet hebben ingehad, wil ik de volgende dag de wereld een beetje helder kunnen zien - maar ook vanwege het aantal uur slaap waar ik op sta ingesteld te halen, lig ik voor de nacht begint in bed. Mijn huisgenoten kunnen bijna elke dag uitslapen, waardoor er nog 's avonds slash 's nachts wel eens gekeet wordt. Vrijwel altijd slaap ik daar als een bom doorheen, behalve vannacht. En juist op het moment dat je bijna het bewustzijn laat varen, hoor je een pijnlijk, loeihard geluid. Ik draaide me nog eens om; ik wilde slapen, verdorie. Maar plots begonnen mijn suitemates te gillen. Toen drong het tot me door dat ik het hetzelfde geluid hoorde als een paar weken terug, bij de brandoefening. Vermoeid mijn bed uit, en met alle bewoners van Post Hall, sowieso meer dan honderd, stonden we naar het gebouw te kijken. Ik zag niets (wat raar is, aangezien ik mijn lenzen in had). Politie en brandweer erbij, na een halfuur kon ik mijn bed weer in. Wat bleek: drie jongens hadden voor de grap een sigaret in een van de afvalbakken in het trappenhuis gegooid. Afvalbak in de fik, paniek bij de suites waar het trappenhuis aan grensde, en toen een van de bewoners het vuur had gedoofd, ging het brandalarm af. Had ik net zo goed kunnen blijven waar ik was (al is het moeilijk slapen met dat geloei).
Om hier nog even op in te gaan: het is verboden om te roken binnen. In elke ruimte is er een rookdetector te vinden, en ook kaarsen aansteken is niet toegestaan. Maar het zal geen college zijn als regels worden doorbroken. Een sigaret of joint roken in de kamer kan prima, als je maar niet vergeet dat ronde apparaat met die gekke knipperlichtjes af te dekken met een plastic zak. (Heb geen zorgen, voor degenen die daar überhaupt naar neigen.)
Dan nu het andere: vandaag had ik een writing conference. Het klonk me veel te luxe, 'schrijfconferentie'. Maar ik had het ook kunnen zien als een bespreking, wat het eigenlijk ook was. Samen met mijn prof heb ik mijn paper doorgenomen. Het kwam er op neer dat ik er wat meer tijd aan had kunnen besteden. (Logisch dit advies, want ik had mijn paper de dag voor de deadine geschreven.) (Zeer waarschijnlijk was ik niet de enige die op deze manier te werk ging.) Maar de beste tip die ze me meegaf: lees je paper hardop voor. Dan haal je veel sneller je fouten eruit, dan wanneer je het alleen even snel overleest. Ze liet mij tijdens de bespreking mijn paper voorlezen, en het blijkt ook dat je geneigd bent woorden uit te spreken die helemaal niet op papier staan, wat kan betekenen dat je de zin in je paper ietwat moet bijstellen. Tip van de dag! Alleen weet ik niet of het zo'n goed idee is om in de bieb opeens je keel te schrapen, en luid maar duidelijk je essay voor te lezen. Dat dus maar niet. Misschien onder de douche?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten