Mijn examen is gemaakt, paper is geschreven. Het eerste trimester is nu dan toch echt afgelopen. Vanaf dinsdagmiddag om klokslag twaalf uur moet iedereen opsodemetieren - wel op een aardigere manier, hoor. De sloten worden zelfs verwisseld, zodat je voor zes weken niets hebt aan de twee sleutels die je op je eerste dag had gekregen. Na de lange winter break is alles weer normaal. Maar wat doe je in de tussentijd...
Morgenochtend om 7.38 uur vertrekt mijn trein naar Chicago. Galesburg heeft waarachtig een treinstation, misschien vier blokken van de campus vandaan. Een van de suitemates die in Oak Park woont, neemt dezelfde trein. Samen zullen we op de vroege ochtend met onze bagage in het donker de Amtrak proberen te vinden, en hopelijk komen we drie uur later aan op het station in Chicago. Het eerste wat we zullen doen is een Starbucks vinden (want ja, niet alleen Nederlanders zijn daar verslaafd aan), en dan zeggen we 'tot snel'.
Voordat ik terugga naar Nederland (inderdaad, ik kom terug naar Nederland!), ga ik eerst naar het westen. Mijn kamergenoot woont in Salt Lake City, en daar ga ik eerst een week spenderen. Zij zegt dat er een paar centimeter sneeuw ligt, Google laat me weten dat het er 16 graden is - Celcius, voor de goede orde. Ik zal het zien en meemaken. En, mijn eerste Thanksgiving aankomende donderdag. Laat die kalkoen maar komen.
 |
| De kamer op elke millimeter gestofzuigd, alles schoongepoetst; spik en span. Koffer ingepakt, ready to go! |
tot snel!
BeantwoordenVerwijderen